راستش رو بخواهید خیلی ناراحتم. چند وقتی هست که متوجه شدیم حنا موقع حرف زدن لکنت زبان داره. من بخصوص وقتی از ترکیه برگشتیم بیشتر متوجه شدم ولی همسر گفت قبلتر هم بوده ولی نه به این شدت. هفته اول به خودم گفتم شاید بخاطر سفر و تغییرات مبنی بر اونه. راستش رو بخواهید کلی هم خودم رو سرزنش کردم. چون فکر کردم شاید علت لکنت زبانش این باشه که وقتی برادرزاده با حنا شوخی میکرد و حنا خوشش نمیومد و من رو صدا میکرد، من همش میخواستم تربیتش کنم و بهش میگفتم خودت بهش بگو نه! خودم رو سرزنش میکردم که از بچه ام حمایت نکردم و نتیجه اش این شده. بعد که همسر گفت از قبل هم بوده، یک کم از سرزنشم کم شد ولی به نگرانیم افزوده شد. شاید علتش مشکلات من با همسره. ولی فکر کردم کمی صبر کنیم شاید بهتر بشه. بالاخره هفته پیش همسر حنا رو برد یکی از مراکز دولتی که به صورت فرست کام-فرست این  ارزیابی اولیه انجام میدن. اونجا هم گفتند که به نظرشون مشکل لکنت داده و حالا ارجاع دادن به متخصص گویایی. حالا چند ماه طول بکشه تا نوبتش بشه خدا میدونه. ولی قلبم پاره پاره میشه وقتی دخترکم میخواد حرف بزنه و کلمات (بخصوص آواها) سخت از زبونش میاد بیرون. جالبیش اینه که وقتی فارسی حرف میزنه این مشکل رو نداره ولی تو انگلیسی خیلی واضحه. روز شنبه داشتیم میرفتیم آتیش بازی و یکی از دخترخاله های حنا با ما تو ماشین بود که شش ساله است. بعد حنا که میگفت "آی آی آی آی" دختر خاله اش هم شروع کرد ادای حنا رو در آوردن. میدونم که بچه کوچیکه و منظوری نداشت ولی دیدن این صحنه برام خیلی سخت بود. فکر اینکه حنا بخاطر حرف زدنش مورد تمسخر و خنده قرار بگیره و چنین چیزی برچسبی بهش قلبم رو آتیش میزنه. میخوام به فامیل پیام بدم و بگم حنا چنین مشکلی داره و با بچه هاشون صحبت کنند که حنا رو مسخره نکنند و تو حرفش نپرند و بگذارن حرفش رو بزنه. ولی نمیدونم آیا این روش درسته یا نه.

امیدوارم که خیلی زود بتونیم این مشکل رو حل کنیم.