آدم فقط میتونه کارهایی که از دستش برمیاد رو انجام بده و اینکه در نهایت چی میشه و به کجا ختم میشه، دیگه از اختیار آدم خارجه. ترس از انجام کارهایی که خارج از حاشیه امن آدمی هستند، طبیعی هست. ترس از انجام کارهایی که فکر میکنیم آمادگی انجامش رو نداریم یا فکر میکنیم خارج از توانایی ما هستند هم طبیعی هست. و این محدوده برای هر کسی متفاوته. برای یک نفر ممکنه یک میلیون دلار سرمایه‌گذاری در کاری، خیلی راحت به نظر بیاد و برای کسی دیگه ممکنه صد دلار هم ریسک بالایی باشه. همینطور امکان داره برای یک کسی که افسرده است؛ بیرون اومدن از تخت‌خواب و دوش گرفتن همونقدر موفقیت به حساب بیاد که برای کس دیگری صعود به قله هیمالیا. بنابراین معیار موفقیت، فقط خود آدم و چالشهای خود آدمه. مهم اینه که بدونیم مغز و جسم ما طوری طراحی شده که اغلب توانایی بهتر شدن رو داره. با تمرینهایی هر چند کوچک، اما مداوم میتونیم قسمتهایی از زندگیمون رو که در اختیار ما هستند، بهتر کنیم. مهمترین نکته شاید داشتن انتظارات و توقعات به جا و به اندازه از خودمون هست. اگر امروز نمیتونیم از درد بدن از جامون بلند بشیم، مسلمه که انتظار بی جایی هست اگر فکر کنیم میتونیم سه بار در روز بریم پیاده‌روی. انتظار منطقی تر شاید این باشه که سه بار در روز، پنج دقیقه در رختخواب تمرینات کششی انجام بدیم و بخاطر اون پنج دقیقه هم جشن بگیریم و از خودمون قدردانی کنیم. و بعد اون سه بار رو بکنیم پنج بار. و بعد بدونیم که هنوز امکان داره حتی نتونیم به اون پنج روز وفادار بمونیم و اگر نشد، باز هم از خودمون قدردانی کنیم و دوباره شروع کنیم... آنتونی رابینز میگه اغلب مردم، میزان کارهایی که میشه در یک هفته انجام داد رو دست بالا میگیرن و میزان کارهایی رو که در یک سال میشه انجام داد رو دست کم میگیرن. فکر میکنم منظورش اینه که ما اغلب انتظار داریم در مدت کمی، نتیجه بیشتری بگیریم. مثلا یک هفته رژیم میگیریم و انتظار داریم که وزن زیادی کم کنیم و وقتی نمیشه، نا امید میشیم. در حالی که اگر بدونیم میشه مقدار کمی وزن در هفته کم کرد، در نهایت میتونیم در سال مقدار قابل توجهی وزن کم کنیم. خلاصه که آهسته و پیوسته بریم زندگی کنیم که دنیا دو روز بیشتر نیست و ارزش این همه استرس الکی رو هم نداره.
این نکته آهسته و پیوسته از جمله مواردی هست که نیاز به یادآوری مستمر داره و چقدر خوب نوشتی ترنج جان
ممنون
درسته شادی جون. مدام باید آدم تکرار کنه که ملکه ذهنش بشه.
درسته ترنج جان، به نظر منم هرکی باید خودشو در چارچوب خودش با تایملاین خودش مقایسه کنه و به نظر من تا وقتی که امروزمون بهتر از دیروزمون هست حتی تو یه مقیاس خیلی کوچیک میشه لبخند زد و راضی بود
درسته. هرچند در عمل خیلی سخته که آدم خودش رو با دیگران مقایسه نکنه..
خیلی خوب و روان نوشتید و البته به نظرم درست.
اگه منبعتون کتاب خاصی هست میشه معرفی بفرمایید؟
ممنون. منبع از کتاب خاصی نیست. بیشتر برداشت خودم از مطالبی هست که گوش میدم.