این چند وقت حالم خوب نبوده و بخصوص چند روز اخیر. سقوط هواپیما هم یک غصه بزرگ بود روی همه نگرانی های این چند روز اخیر. دیروز و امروز خیلی حالم بد بود. امروز صبح سرکار، همش بغض داشتم و دلم میخواست هایهای گریه کنم. بعدش یک قرص آرامبخش خوردم و کمی آروم شدم و تونستم بقیه روز رو بهتر کار کنم. باید چند روزی از اخبار کناره بگیرم. خیلی دردناکه دیدن اون همه امید و آرزویی که برباد رفته. بخصوص اگر بخاطر حمله موشکی باشه (به عمد یا اشتباهی).آدم فکر میکنه که چقدر زندگی بی‌دلیل و علته. به دنیا میایی و میمیری و هیچکس نمیدونه چرا. 

خلاصه که الان شاید هنوز از اثرات قرصها آرومم و دلم میخواد که از همه اخبار دنیا فاصله بگیرم. دلخوشی این روزهام فلفل خانمه که خیلی بامزه است و با شیرین‌‌کاریهاش خنده به لبم میاره. یه جورهایی برام مثل تجربه بچه‌داری هست. مثلاً دو-سه روزی صبحها تو تختخواب ما پی‌پی میکرد و نمیدونستیم چرا. گوگل یک سری علتها نوشته بود که خیلی برام کاربرد نداشتند. اما در نهایت در یوتیوب یک ویدیوی خوب دیدم درباره انگزایتی گربه‌ها. از اونجایی که همه این شلوغ کاریهاش رو در طرف همسر انجام میداد، تصمیم گرفتیم شبها همسر باهاش بیشتر وقت بگذرونه. همینطور تو ویدیو میگفت گربه‌ها این کار رو میکنن که بوی خودشون رو با بوی محل قاطی کنند و احساس تعلق کنند. بنابراین پتوی فلفل رو صبحها، بعد از جمع کردن تخت میندازم روی روتختی . خلاصه که خدا رو شکر از دوشنبه به بعد دیگه سانحه‌ای نداشتیم. 

دیروز جلسه مشاوره هم داشتم که خیلی بیخود بود. دیگه با این فرد ادامه نخواهم داد. داشتم بهش از بی‌تصمیمی های خودم میگفتم اما عوض اینکه راهکار ارایه کنه، درباره چهار تا بچه اش و اینکه اونها چطور بودن و اینکه جیسون در این زمینه من رو کامل میکنه حرف میزد. تنها نکته مثبتش این بود که وقتی بهش گفتم میخوام روانشناسی بخونم، چند تا دانشگاه معرفی کرد و همینطور گفت که اگر بخوام میتونم با همکارانشون در مجموعه که از اون دانشگاهها فارغ التحصیل شدن ملاقات کنم و اطلاعات بگیرم.

کاش حال ما آدمها خوب بشه.