یکشنبه هم روز خوبی بود و من و همسر کلی کار انجام دادیم. از خرید و جابجا کردن وسایل که این روزها خودش یک نصف روز کار هست تا تمیز کردن خونه و شستن و خشک کردن لباسها. عصر هم کتلکت و کمی سالاداولویه درست کردم که برای ناهارها بخوریم.  آخر شب اونقدر خسته بودم که از خستگی کمرم رو صاف نمیتونستم نگه دارم. به اتفاق با همسر تصمیم گرفتیم که در روزگاران بعد از کرونا حتما کسی رو بیاریم که حداقل هر یک هفته در میان خون رو تمیز کنه. شب موقع خواب فکر کردم که دوشنبه یعنی امروز هم روز مفیدی خواهد بود و کلی کار انجام خواهم داد. 

روز دوشنبه -امروز-برخلاف انتظارم اصلاً خوب پیش نرفت. البته صبح یک پانزده دقیقه‌ای ورزش حاملگی کردم که خیلی سنگین نیست و حتی ضربان قلبم رو خیلی بالا نبرد که ورزش حساب بشه.  همین که نشستم پشت میز کارم، حسابی سرفه‌ام گرفت و حالم بهم خورد. بقیه روز با اینکه سرفه نکردم ولی حالت تهوع داشتم و دیگه اشتیاق چندانی به کار کردن نداشتم. سر ظهر یک چهل دقیقه‌ای جلوی شومینه دراز کشید و حسابی خوابیدم. کلاً روز مفیدی از نظر کاری نبود و خیلی بازده کاری پایینی داشتم. امیدورام فردا بتونم جبران کنم. عصر با همسر یک ساعتی رفتیم پیاده‌روی. خونه ما روی تپه قرار داره و بنابراین مسیر پیاده‌روی خیلی سربالایی و سراشیبی داره. همسر هم عمدا برد یک جای سربالایی که ورزش کنیم. احساس میکنم که به کمرم خیلی فشار اومد. البته شاید هم واقعاً لازمه که بدنم رو قوی کنم و این سربالایی رفتی خوب باشه. نمیدونم. 

امروز یک کم نگران کار همسر هستم چون احتمال داره که به بیمارستان منتقل بشند. همسر الان در یک کلینیک به عنوان مشاور کار میکنه ولی احتمال داره بخاطر کمبود نیرو و ... ازشون بخوان که در محیط بیمارستان کار کنند. اگر اینطور بشه، همسر میگه که خونه نمیاد که من رو در خطر قرار نده. خیلی از پزشکها و پرستارها دارن این کار رو میکنند الان و مثلاً در گاراژ خونشون چادر زدن و وارد خونه نمیشن. امیدوارم کار به اون مرحله نرسه. اصلاً هم نمیخوام فکرش رو بکنم که تا سپتامبر چی قراره بشه. مثلاً آیا اصلا مامان و بابا خواهند تونست برای زایمان بیان و یا بدتر از اون، آیا احتمال داره که بخوان در خونه زایمان کنیم؟! اصولا من همیشه معتقد هستم که تا اون موقعیت پیش نیومده لازم نیست که نگرانش باشم. من هنوز پنج ماه پیش رو دارم که هزار و یک چیز میتونه تغییر کنه. بنابراین اونوقت تصمیم میگیرم که چکار کنم.

خلاصه که در یک روزگار عجیب و غریب به سر میبریم و هیچ چیزی نرمال نیست. امیدوارم که به زودی اوضاع بهتر بشه.