دو ماه آینده..

از دو هفته پیش که یادداشت قبلی رو نوشتم تغییری که به وجود اومده اینه که همسر  از جمعه مرخصی استعلاجی گرفته و یکی-دو ماهی سرکار نخواهد رفت. راستش من هم پشتیبان این امر بودم شاید در این مدت بتونه از استرس و تنشی که داره کم کنه. فعلا که هنوز کلی استرس داره و عصبانیتهاش ادامه داره. من خوبم ولی خیلی خسته و دلگیرم. من یک کم زیادی به تنش حساس هستم. یکی از دلایلی که در ایران هم اذیت میشدم همین بود؛ دعوای راننده تاکسی ها با مسافرکشهای شخصی اذیتم میکرد؛ تو خیابون لایی کشیدنها و فحش دادنها اذیتم میکرد. در محیط پر استرس بودن خیلی از من انرژی میگیره و حالا همسر کنارمه که بمب خشم و استرسه. هرچند خشمش لزوما متوجه من و حنا نیست و برای چیزهای دیگه است ولی من رو بسیار فرسوده میکنه. دیروز سر یک موضوع تقریبا پیش پا افتاده (یک نامه از شرکت بیمه) موبایلش رو آنچنان فشار داد که شکست. خودش میدونه که کارش اشتباهه. خودش میخواد که روی این موضوع کار کنه، خودش بارها روی این موضوع کار کرده و خیلی وقتها خیلی بهتر بوده. من سعی میکنم درکش کنم. سعی میکنم ریشه های اضطرابش رو کم کنم. در عین حال خودم هم درگیرم. آیا کار درستی میکنم؟ آیا این محیط برای حنا مناسبه؟ همسر با حنا خیلی خوبه. بسیار دوستش داره و همیشه با هم بازی میکنن. ولی در عین حال وقتهایی که همسر خشمگینه حنا خودش رو میزنه با اون راه. مثلا دراز میکشه و به در و دیوار نگاه میکنه. اینکه نمیدونم چکار کنم داره دیوونه ام میکنه. فقط امیدوارم در این دو ماه آینده همسر بتونه رو خودش مستمر کار کنه و اوضاع خوب بشه. نگران همسر هستم و  نگران حنا هستم . فقط امیدوارم که در دو ماه آینده همه چیز بهتر بشه..