حالم خوب نیست و این حال بد ورای همه اتفاقاتی هست که در بیرون در جریانه و همه ما به نوعی حالمون بابتش داغونه. یادمه قبل از برگشت به سرکار کلی شور و شوق کار داشتم. اینکه چطور کار کنم و چطوری خودم رو ارتقا بدم. حالا هفت ماهی بعد از برگشتم به شرکت در بدترین میزان انرژی و انگیزه و .. هستم. مغزم رسما از کار افتاده. انگار در هاله‌ای از مه شناور هستم و اصلاً نمیتونم تمرکز کنم. گاهی اوضاع اونقدر بده که اصلاً به گفتن نمیاد. در مورد کار استرس هم دارم. اینکه کاری رو انجام نمیدم و همه کارها روی هم تل‌انبار شده. ولی حتی این استرس اونطوری نیست که من رو وادار به عمل کنه. یعنی حتی وقتی میخوام شرو ع کنم همه نمیتونم بیشتر از ده دقیقه تمرکز کنم. این عدم تمرکز حتی روی صحبتهای آدمها هم هست. یعنی انگار اون وسط زنجیره سخنان طرف از ذهنم در میره. وقتی یکی باهام حرف میزنه اینه که چی از جون من میخواد؟ چرا تنهام نمیگذاره.حتی وقتی به خودم فکر میکنم سعی کن مثبت فکر کنی و خودت رو تصور کن که یک آدم موفق هستی و کارهای مهم انجام میدی هم تاثیری نداره. یعنی اصلا برام جذابیت نداره که وزن کم کنم، لباس خوب بپوشم و آرایش کنم. احساس افسردگی ندارم. دلم نمیخواد بمیرم یا چیزی از این دست. وجود حنا رو دوست دارم. بازی کردن باهاش رو دوست دارم.پس حسم افسردگی نیست. نمیدونم حسم چیه!
حال دلم اینطوریه که دلم میخواد این روزها مثل یک پیرزن هشتاد و خرده ای ساله باشم که تو یک اتاق کوچک تو خونه سالمندان زندگی میکنه. تنها کاری که داره اینه که بره تو باغچه بشینه و پاییز رو تماشا کنه و یا اگر دلش خواست تلویزیون نگاه کنه و بخوابه.
بنظرم یه مسافرت بروید، حداقل سه چهار روزه که به اندازه کافی از بکنواختی خونه خارج بشوید، فکر کنم کمک کننده باشه. بعدش اگر بهتر بودی سعی کن ریشه ای تر مشکل را حل کنی
زری جون دیگه تا پایان سال مرخصی ندارم متاسفانه که بتونیم سفر بریم. بیشتر احتیاج به نظم دارم.
با دکترت حرف بزن
ترانه جون، خیلی بهش میگم ولی همش میگه بخاطر اینه که سرت شلوغه و ... با دو تا مشاور هم وقت گرفتم. یکیش از اینهاست که شرکت خودمون باهاشون قرارداد داره و مجانی هست ولی احتمالا طولانی مدت نباشه.