من همیشه خودم رو جزو اون دسته افرادی میدونستم که زمینه اعتیاد ندارن. البته نه اینکه سعی کرده باشم امتحان کنم زمینه اعتیاد دارم یا نه ولی در کل چیزی مثل خوردن مشروبات الکلی برام کاملاً علی‌السویه است. اگر بخوام میخورم (بیشتر در مهمونیها و جمع‌های دوستانه) و خیلی وقتها هم اصلاً لب نمیزنم. بودن یا نبودنش فرقی برام نداره. خیلی چیزهای اعتیاد‌آور رو امتحان نکردم ولی چیزی مثل ماریجوآنا رو چند باری با دوستانم امتحان کردم و اصلاً نفهمیدم اینهمه سر و صدا و علاقه بهش بابت چیه. یعنی هیچ حس خوبی بهم نداد که بخوام بهش وابسته بشم. کلا ایجاد عادت هم کار سختی برای منه. مثلا نمیتونم یک صبحانه یا یک جور غذا رو به صورت متوالی بخورم و حتماً باید تغییرش بدم. اما چند روز پیش متوجه شدم که من به تلویزیون و به عبارت بهتر به سریال نگاه کردن معتاد میشم. یعنی وقتی سریالی رو شروع میکنم معمولاً با خودم عهد میکنم که هر روز فقط یک قسمت ببینم ولی در نهایت به خودم میام میبینم که دارم به صورت زنجیره‌ای یک قسمت بعد یک قسمت نگاه میکنم (چیزی که بهش میگن بینج واچینگ) و سه-چهار ساعتی از وقتم صرف سریال دیدن شده. تا چند روز قبل امیدوار بودم که بتونم این رفتارم رو کنترل کنم. مثلا ماه گذشته اشتراک همه اپلیکیشنها از جمله نتفلیکس و اچ-بی-او رو حذف کردم. فقط پرایم موند اونهم به این علت که اشتراک آمازون داریم و پرایم روی اون اشتراک مجانیه. برای پرایم هم زمان گذاشتم که مثلاً بعد از یک ساعت دیگه قفل بشه. اما بدیش اینه که خیلی راحت میشه دوباره زمان اضافه کرد. یعنی قفلی که روی خود سامسونگ هست چندان موثر نیست چون بعد از تموم شدن زمان بهت پیام میده که "یک ساعتت تموم شد؛ میخواهی زمان رو افزایش بدی؟" یکی نیست به طراح برنامه بگه، خوب من اگر رو رفتارم کنترل داشتم که نمیومدم زمان بگذارم. انقدر کار افزایش زمان رو برای من آسون نکن. مثلا هفته گذشته من بطور متوسط دو ساعت و پانزده دقیقه در پرایم سریال دیدم.
و اما چیزی که از این سریالها یاد گرفتم (باید تحقیق کنم ببینم در عمل هم همینطوره؟!) اینه که وقتی یک نفر مثلاً الکلی هست و ترک میکنه یا به دارویی اعتیاد داره و ترک میکنه دیگه اصلاً حتی یک ذره هم نباید خودش رو در معرض اون ماده قرار بده. مثلاً یکی که سالهاست الکل رو ترک کرده نمیتونه بگه خوب من الان سالهاست الکلی نیستم و الان اوکی هست که گاه‌گداری یک لیوان آبجو بخورم. یعنی حتی یک لیوان آبجو هم میتونه در رو به روی اعتیاد دوباره باز کنه. حالا این حکایت منه. مشکلم اینه که روی زمان سریال دیدنهام کنترل ندارم. هرچند که بیشتر وقتها سر دیدن سریال مشغول کاری هستم مثلاً لباس تا میکنم یا اطو میکنم یا ظرف میشورم؛ اما همه اینها بیشتر بهانه است که سریال ببینم. یعنی توجیهی هست که من برای سریال دیدنم میارم که اگر مشغول کاری باشم؛ وقتم هدر نرفته که در حین انجامشون تلویزیون نگاه کردم. خلاصه که فکر میکنم باید کلاً سریال دیدن رو بگذارم کنار. امروز روز دوم از زمانی هست که ترک میکنم. کاش همونطور که AA هست یک Binge Watching Anonymous هم بود که من عضو میشدم و یک توکن میگرفتم برای روز دوم ترک اعتیادم. واقعا امیدوارم که بتونم این روند رو ادامه بدم هرچند الان ذهنم داره وسوسه‌ام میکنه که میتونم فقط یک قسمت نگاه کنم و دیگه تعطیل کنم.
پی نوشت: سریال دیدن و تلویزیون دیدن به خودی خود هیچ‌چیز بدی نیست. بالاخره هر کسی زمان آزادی برای خودش داره و راهی برای تخلیه همه استرسهای روزانه.اما برای من سریال دیدن یک راه فرار هست از تمام کارها و مشکلاتی که نمیخوام باهاشون روبرو بشم. مثلا لیست طولانی کارهایی که باید انجام بدم، مرتب کردن کمد لباسها، کشوی کابینتها، ورزش کردن و ... با خالی کردن این زمان میخوام وقتی ایجاد کنم که با این مشکلات روبرو بشم و کاری براشون انجام بدم. اینه که واقعا عادت بدی هست که باید ترک بشه. در این فاصله البته میتونم چیزهای دیگری نگاه کنم. مثلاً یکی-دوبار در هفته فیلم ببینم و یا ویدیوهای آموزشی نگاه کنم. حتی مستندهای نشنال جیوگرافی و ... هم خوبن. موضوع اینه چیزی نباشه که من بخوام بیشتر از روزی یک ساعت درگیرش بشم.
من بیشتر پارسال اینطوری بودم. مخصوصا وقتی سریالهای ترکی میدیدم که درست سر جای حساسش قطع میشد.
الان بنظر میاد که اعتیادم تاحد زیادی ترک شده باشه.
جای تو باشم یک سریالی انتخاب میکنم که خیلی جذاب و میخکوب کننده نیست یا قسمتهاش بهم ربطی نداره زیاد.
این راه حل خوبیه که سریالی انتخاب کنم که قسمتهاش ربطی ندارن.
من هم این مشکل رو دارم اما چیزی که مانعم میشه درسهام‌هست و دغدغه ی تکالیف. من یه وقتایی که درسام زیاد هست و نمیرسم تا چند روز سریالامو ببینم، بیکار که شدم میشینم دو سه ساعتی تلافیشو درمیارم. اونم آخر شب که همه خوابیدن
الانم working moms رو نگاه میکنم که کمدی هست و به بعضی مسایلشون میتونم relate کنم و البته وقتی می خوام به چیزهای دیگه فکر نکنم خیلی حواسپرت کن خوبی هست. امیدوارم توی ترک موفق باشی
درسته. من هم درس و کار داشته باشم سریال نمیبینم و یا کمتر میبینم.
واقعا هر کدوممون به یه چیزی معتادیم . منم به گوشیم
اون رو که در این دوره و زمونه اغلب مردم معتادش هستند.