راستش رو بخواهید من اسم دکتر هلاکویی رو خیلی شنیده بودم و البته خیلی وقتها تو فید یوتیوبم یک جورهایی هی اسمش میمومد اما با تاپیکهای خیلی عجیب و غریب (مثلا اینکه زنم میخواد با دوستم سکس گروهی داشته باشیم"  و چیزهایی از این دست. بنابراین هیچوقت سعی نکرده بودم که به گفته‌هاش گوش بدم و به نظرم میومد از این روانشناسهای زرد هستند. چند هفته قبل داشتم چند تا آهنگ برای رقص با حنا ذخیره میکردم که دوباره تو فید یوتیوب دیدم "صحبتهای دکتر هلاکویی درباره درمان تنبلی". از اونجایی که من همیشه فکر میکنم آدم تنبلی هستم و همیشه هم دنبال یک راه هستم که از تنبلی خلاص شم، همونجا ذخیره کردم که بعداً نگاه کنم. امروز بالاخره بعد از ظهر که جی با دوستش رفته بود بیرون و حنا خواب بود؛ در حالیکه داشتم برای شام سبزیجات خرد میکردم، وقت کردم که مطلبشون رو گوش کنم و راستش رو بخواهید به نظرم بسیار خوب، واقع‌بینانه، و جامع بود. البته بیشتر برای درمانش نه ولی عللی که برشمرد و گفته‌هاش به نظرم بسیار منطقی و با کیفیت بود. از اونجایی که من ازشون فقط این یک مطلب رو شنیدم هنوز نمیتونم قضاوت قبلیم رو (که البته بی‌پایه است) خیلی تعدیل کنم اما آدم گاهی در جایی که انتظارش رو نداره چیزی میشنوه که خیلی به دردش میخوره. اینه که خوبه شاید ذهنم رو باید نسبت به آدمهای متفاوت و ایده‌های متفاوت بازتر نگه دارم. 

اینجا خیلی مده که از آدم سر مصاحبه کاری و ... از آدم سوال کنند که اهداف پنج ساله و ده ساله و ... چی هست. این سوالی هست که امروز ذهن من رو به خودش مشغول کرده و راستش جوابی ندارم. مثلاً میدونم که میخوام درآمد بیشتری داشته باشم ولی هیچ مسیر مشخصی جلوی روم نمیبینم که بتونم اون رو به هدف تبدیل کنم. چون هدف آرزو نیست. میخوام مادر پرانرژی‌تری برای حنا باشم (این همین الان به ذهنم رسید و همین گواه اینه که گاهی نوشتن چقدر میتونه خوب باشه). برای مادر پرانرژی بودن البته میدونم چه کارها باید بکنم. مثلاً وزن کم کردن، ورزش منظم و خوب خوابیدن. مثلاً شاید در پنج سال آینده هدفم این باشه که در Tough mudder  شرکت کنم که یک جور مسابقه دو/استقامت هست که از موانع مختلف رد میشی و بالطبع آسون نیست و یک بدن ورزیده و آماده میخواد. در زمینه کاری البته خیلی گنگ تر هستم و واقعا جز اینکه میدونم میخوام از کارم لذت بیشتری ببرم و پول بیشتری دربیارم هیچ ایده دیگری ندارم. البته الان دیگه میدونم چه چیزهایی نمیخوام. مثلاً میدونم که نمیخوام کارم مسافرت داشته باشی. سالی یکبار رفتن به کنفرانس و ... خوبه اما کاری که احتیاج به سی درصد زمان مسافرت داشته باشه به درد من نمیخوره. همینطور دلم میخواد ساعات کارم منعطف باشه و بتونم شبها و .. انجامش بدم و در عوض روزهام رو با حنا بگذرونم. دلم میخواد کارم در یک محیط پویا باشه و جا برای رشد و یادگیری بیشتر داشته باشه. اصلاً طوری باشه که لازم باشه مدام درحال یادگیری باشم. بگذریم. فکر کنم این ایده‌ها رو باید روی کاغذ بیارم. 

دیشب یک فیلم نگاه کردیم به عنوان معلم مهدکودک. به نظر من جالب بود. راجع به یک معلم مهدکودک هست که کشف میکنه یکی از شاگردانش استعداد  شعر داره ولی بچه در یک خانواده‌ای هست که براشون این قابلیت مهم نیست و یا اینکه میخوان زندگی بچه‌ نرمال و عادی باشه.... از دیشب یک جورهایی درگیر داستانم و یک دوگانگی راجع به رفتار معلمه درونم هست. یک بخش کاملاً معلم رو محکوم میکنه و بخش دیگه کاملاً کارهاش رو درک میکنه. زندگیش رو. روزمرگیش رو و شیفتگیش رو نسبت به پسره و تمام تلاشهایی که میکنه براش... 

خط قبلی رو که نوشتم، نمیدونم چی رو داشتم سرچ میکردم که خوردم به یک کلمه‌ای به اسم  Enneagram. چون تا بحال نشنیده بودم، جستجو کردم و یک جور تست شخصیت‌شناسی هست و البته که رفتم تست شخصیت شناسیش رو هم انجام دادم. نتیجه من کاملاً صد در صد نبود چون دو تایپ رو کاملاً یکسان نمره آورده بودم ولی شرح حال یکی از شخصیتها شدیداً به من شبیه بود و فکر میکنم تست نسبتاً درستی هست. حالا اگر حوصله کردید برید اینجا: Enneagram Test (2021) | Take the Test (Free) و تست بدید و بگید برای شما چقدر درست بوده.